*Πρέκα Ειρήνη, Άνεργη Δασκάλα
Παρακάτω παραθέτω κάποιες από τις απόψεις του νέου Υπουργού Παιδείας Γ.Μπαμπινιώτη, σύμφωνα με τον οποίο οι δάσκαλοι (απόφοιτοι των Παιδαγωγικών Τμημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης, των οποίων η βάση εισαγωγής τα τελευταία χρόνια ξεπερνούσε τα 18.000 μόρια) θεωρούνται ανεπαρκείς να διδάξουν στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου και γι' αυτό τη θέση τους θα πρέπει να πάρουν καθηγητές!
" [...] Ο «δάσκαλος παντογνώστης», με τις σημερινές συνθήκες και τις σύγχρονες απαιτήσεις, διατρέχει τον κίνδυνο μιας επιφανειακής γνώσης των αντικειμένων, μιας «επιπολής» κατάρτισης η οποία τον καταδικάζει συχνά στον τύπο τού «λίγο απ' όλα» επιστήμονα παρά τα πλεονεκτήματα που προσφέρει κάθε σύμμετρη σφαιρική διαθεματική προσέγγιση τού επιστητού. Μέχρις ότου να υπάρξει - αν υπάρξει - μια τέτοια ειδίκευση στην κατάρτιση των δασκάλων και όσο υπάρχουν κενά στις θέσεις εκπαιδευτικών τής πρωτοβάθμιας, η Πολιτεία διά τού Υπουργείου Παιδείας έχει ηθική υποχρέωση, για κοινωνικούς αλλά περισσότερο για εκπαιδευτικούς λόγους, να προσλάβει καθηγητές (φιλολόγους, μαθηματικούς, φυσικούς, θεολόγους κ.ά.) οι οποίοι θα διδάξουν τα εν λόγω αντικείμενα με μεγάλη επάρκεια λόγω τής ειδικότητάς τους, αφού προηγουμένως - το επαναλαμβάνω - ευαισθητοποιηθούν ταχύρρυθμα για τα ψυχοπαιδαγωγικά χαρακτηριστικά τής ηλικίας και για την αντιληπτική ικανότητα των παιδιών που θα διδάξουν."
Γ. Μπαμπινιώτης (Το Βήμα της Κυριακής,3/10/2004)
"[...]Παράλληλα υπάρχουν χιλιάδες αδιόριστοι πτυχιούχοι εκπαιδευτικών κλάδων (φιλόλογοι κυρίως) οι οποίοι θα μπορούσαν άριστα να πληρώσουν τις κενές θέσεις εκπαιδευτικών τής Πρωτοβάθμιας.[...] Σε ενδεχόμενες δε αντιρρήσεις πως δήθεν οι φιλόλογοι δεν γνωρίζουν τα ψυχοπαιδαγωγικά θέματα παιδιών 9-12 ετών ή τη μέθοδο διδασκαλίας, μια ταχύρρυθμη εκπαίδευση-επιμόρφωση μπορεί να καλύψει τέτοιες ελλείψεις. Γιατί μπορεί ένας φιλόλογος να υστερεί ενδεχομένως στο «πώς» (μέθοδο διδασκαλίας σε μικρότερα παιδιά), ωστόσο υπερέχει στο «τι» (περιεχόμενο διδασκαλίας)." Γ.Μπαμπινιώτης (Το Βήμα της Κυριακής, 3/4/2010)
Αλήθεια, ποιος και με τι κριτήρια έκρινε ότι υστερούν γνωσιακά οι απόφοιτοι των Παιδαγωγικών Τμημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης (και συνεπώς οι σημερινοί δάσκαλοι) ως προς τη διδασκαλία των μαθημάτων των τελευταίων τάξεων του δημοτικού σχολείου;
Και αν υποθετικά υιοθετούσαμε την άποψη του κ. Μπαμπινιώτη ότι θα μπορούσαν να διδάσκουν και καθηγητές στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, τότε ποιος ο λόγος ύπαρξης των δασκάλων; Αφού, όπως ο ίδιος έχει αναφέρει, οι νηπιαγωγοί θα μπορούσαν να διδάσκουν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου (Το Βήμα της Κυριακής, 3/4/2010) και οι καθηγητές στις μεγαλύτερες τάξεις... τότε οι δάσκαλοι μάλλον είναι περιττοί!
Μάλλον διαφεύγει από τον κ. Μπαμπινιώτη, πως δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως στις τάξεις του δημοτικού σχολείου τα παιδιά έχουν ΕΝΑΝ βασικό δάσκαλο της τάξης... Αν εξετάσουμε το ζήτημα από παιδαγωγική σκοπιά, η συχνή αλλαγή μεταξύ εκπαιδευτικών και ειδικοτήτων στην ίδια τάξη, ειδικά για παιδιά ηλικίας από 12 ετών και κάτω, αποτελεί φραγμό στη δημιουργία ισχυρών δεσμών μεταξύ εκπαιδευτικού – μαθητή και παρακωλύει τη δημιουργία σχέσης εμπιστοσύνης διδάσκοντα-διδασκόμενου, που αποτελεί καταλυτικό παράγοντα στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Όσο για το επιχείρημα πως μια ταχύρρυθμη εκπαίδευση-επιμόρφωση μπορεί να καλύψει ελλείψεις καθηγητών σε παιδαγωγικές μεθόδους διδασκαλίας και ψυχοπαιδαγωγικά θέματα για παιδιά ηλικίας 6-12 ετών, απαντώ πως η Παιδαγωγική αποτελεί από μόνης της Επιστήμη και κανένα ταχύρρυθμο πρόγραμμα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα 4ετή προγράμματα σπουδών πανεπιστημιακής εκπαίδευσης των Παιδαγωγικών Τμημάτων!
Σαφώς και η πρόταση αυτή του κ. Μπαμπινιώτη δεν είναι τόσο «αθώα» όσο θέλει ο ίδιος να την παρουσιάσει... Επιχειρεί να δημιουργήσει έριδες μεταξύ των κλάδων των εκπαιδευτικών, στρέφοντας τον έναν εναντίον του άλλου, προκειμένου να «αλληλοχτυπηθούν» και τελικά να διασπαστούν. Ωστόσο, γνωρίζουμε καλά ότι τα προβλήματα δεν είναι εκπαιδευτικά. Είναι πολιτικά και οικονομικά που αντανακλώνται στην εκπαίδευση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου