Πώς φτάσαμε στο περίφημο «Εγέρθητι!»

*Μακράκης Γιώργος,

Εκπαιδευτικός-Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Π.Ε.

<Δ. Θεοτοκόπουλος>.

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως σε περιόδους φτώχειας, ανέχειας και αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος αναδύονται ακραίες πολιτικές θέσεις, οι οποίες μέσα από μια τεχνηέντως καλοστημένη προπαγανδιστική τακτική κερδίζουν έδαφος σε άτομα, που κυρίως αντιμετωπίζουν κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα!

 Στην ελληνική κοινωνία, ο χώρος που αυτοαποκαλείται εθνικιστικός ή διαφορετικά μέσα από τον επίσημο πολιτικό φορέα που ονομάζεται ''Χρυσή Αυγή'' βρήκε την ευκαιρία, όταν το επίσημο κράτος έχει εγκαταλείψει την προστασία του πολίτη, όταν έχει επιτηδευμένα ''γκετοποιήσει'' κάποιες περιοχές, να αυτοανακηρυχθεί ως προστάτης του εγκαταλελειμμένου πολίτη. 

 Ο ακροδεξιός χώρος, με αφορμή την συλλήβδην απαξίωση του πολιτικού κόσμου,  άρπαξε την ευκαιρία να κατακεραυνώνει καθημερινά την κοινοβουλευτική δημοκρατία και τα πολιτικά κόμματα που την εκπροσωπούν ως σήμερα!

 Είναι κοινό γνωστό πως και μέσα από τα κινήματα των Αγανακτισμένων επεδίωκαν την ανάδειξη των δικών τους θέσεων, καθώς βολεύονταν από την άμορφη μάζα και το καθολικό ''μούτζωμα'' της Βουλής!

 Το εθνικιστικό μέτωπο βρήκε χώρο και μέσα σε συνδέσμους ποδοσφαιρικών ομάδων, προσπαθώντας να προσηλυτίσει νεαρά άτομα, πράγμα που έχει καταφέρει.

 Επιπλέον, η αποτυχημένη ή καλύτερα ''άναρχη'' μεταναστευτική πολιτική των κομμάτων εξουσίας έδωσε την ευκαιρία να ''ζυμώσει'' πολλούς Έλληνες πολίτες πως οι ξένοι μετανάστες είναι η πηγή του κακού και ευθύνονται για τα δεινά της χώρας μαζί με τους διεφθαρμένους πολιτικούς. Η πολιτική τους πρακτική είναι προσεκτικά έξυπνη! Κρύβονται, όταν πρέπει, και εμφανίζονται την κατάλληλη στιγμή!

 Η άνοδος, λοιπόν, της ακροδεξιάς, δεν είναι ελληνικό σύμπτωμα, αλλά ευρωπαϊκό, καθώς είναι ευκόλως κατανοητό πως η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο προσανατολισμός και οι θεσμοί της διέρχονται κρίση! Υπάρχει και το παράδειγμα της Γαλλίας με το ακροδεξιό κόμμα της Λεπέν να αγγίζει το 16% του γαλλικού λαού!

Στη χώρα μας χρειάζεται πρώτα απ όλα σύνεση και ορθή σκέψη, παρά τον δικαιολογημένο θυμό,  από τους ίδιους τους πολίτες. 

 Απαιτείται ο δημοκρατικός, πολιτικά, κόσμος να αφουγκραστεί την ελληνική κοινωνία και να προάγει μεταρρυθμίσεις που θα εξυπηρετήσουν τη διαφάνεια και την αξιοκρατία στο δημόσιο βίο, όπως κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, μείωση του μισθού του βουλευτή ανάλογα με την οικονομική συγκυρία κλπ. 

Τέλος, επιβάλλεται πανευρωπαϊκά η πολιτική να βρίσκεται πάνω από την ''αγορά'', τα χρηματιστήρια και τα ποσοστά και όχι το αντίστροφο!