*Γιώργος Τρούλης
Αναπληρωτής Αιρετός
ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης
Πλησιάζουν οι διακοπές των Χριστουγέννων και ακόμα το πρόβλημα με τα σχολικά βιβλία δεν έχει λυθεί, στις περισσότερες σχολικές μονάδες και των δύο βαθμίδων, ειδικά σε ό,τι αφορά τα πρώτα τεύχη βιβλίων και τετραδίων εργασιών. Φυσικά ούτε λόγος για τα δεύτερα, τρίτα και τέταρτα τεύχη πολλών μαθημάτων. Η σοβαρότητα την οποία επιδεικνύουν οι αρμόδιοι στην Ελλάδα φαίνεται καθημερινά και ποικιλοτρόπως στην εκπαίδευση. Ένα από τα βασικότερα κοινωνικά αγαθά που κάθε ευνομούμενο κράτος οφείλει να παρέχει δωρεάν, στην Ελλάδα του σήμερα φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός.
Το πολιτικό "έλλειμμα” ή την πολιτική τους επιλογή καλούμαστε εμείς ως εκπαιδευτικοί να το καλύψουμε με την ευαισθησία μας και την αυξημένη αίσθηση ευθύνης, μιας και απευθυνόμαστε σε μαθητές, σε νέους ανθρώπους, στο αύριο της Ελλάδας. Ποιος μπορεί να περιγράψει τα συναισθήματα που νιώσαμε ως εκπαιδευτικοί και ως άνθρωποι την ώρα που συζητούσαμε με τους γονείς των μαθητών μας για το πρόβλημα των βιβλίων και τις πιθανές λύσεις; Το μείζον ζήτημα όμως είναι ότι το πρόβλημα παραμένει και η σκληρή πραγματικότητα ότι βιώνουμε λύσεις πρόχειρες, πρόσκαιρες, "μπαλώματος”.
Δυστυχώς δεν φαίνεται φως στο τούνελ, κανείς δεν έχει απαντήσει επίσημα πότε θα λάβουν τα σχολεία όλους τους τίτλους των σχολικών βιβλίων. Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα σταματήσουν οι μαθητές μας να κάνουν μάθημα από φωτοτυπίες και από μουτζουρωμένα και σκισμένα βιβλία παλιών μαθητών. Μάλλον πως το υπουργείο παιδείας μας προετοιμάζει για την επόμενη μέρα. Για την αγορά των βιβλίων από τους εκδοτικούς οίκους και μάλιστα επιβαρύνοντας οικονομικά τους γονείς. Φαίνεται πως βρισκόμαστε μπροστά στο κύκνειο άσμα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, όχι συγκυριακά αλλά από πολιτική επιλογή της υπουργού παιδείας. Η μείωση των σχολικών επιτροπών κατά 25% επιπλέον από την προηγούμενη επιχορήγηση έχει μειώσει συνολικά την κρατική συμμετοχή περίπου 50% από πέρυσι. Όλες αυτές οι προσπάθειες των πολιτικών προϊσταμένων για αλλαγή κατεύθυνσης της εκπαίδευσης κατά τα πρότυπα της Αγγλίας, με τα κουπόνια και την ιδιωτική πρωτοβουλία να έχει τον κυρίαρχο και ρυθμιστικό ρόλο αποδεικνύουν ότι κάποιοι εκεί πάνω ονειρεύονται μια άλλη κοινωνία, με άλλο καθεστώς και άλλες κοινωνικοπολιτικές αξίες και ιδανικά. Το όνειρό τους δεν αποτελεί και δικό μας όραμα. Ο δικός μας στόχος είναι η διαμόρφωση μιας πραγματικής και ουσιαστικής δωρεάν και δημόσιας εκπαίδευσης δίχως φραγμούς και μικροπολιτικές παρεμβάσεις.
Θέμα 2ο : « Ο φόβος της δημιουργίας ενός σχολείου αμαλγάματος»
Επιτέλους ας καταλάβουν ότι η εκπαίδευση και ο πολιτισμός αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και χρειάζονται τα απαραίτητα εχέγγυα για να αποδώσουν σε μια σύγχρονη κοινωνία. Προς μια τέτοια κατεύθυνση θα βοηθούσε η σύσταση ενός ανεξάρτητου υπουργείου παιδείας και πολιτισμού, με νόμους και αποφάσεις που θα πρέπει να έχουν αυξημένη πλειοψηφία για τη χάραξη μιας ενιαίας κοινής εκπαιδευτικής πολιτικής, ανεξάρτητα από μικροκομματικές- μικροπολιτικές σκοπιμότητες και "ενοφθαλμικές” πρακτικές, που στόχο τους έχουν τον εκτροχιασμό της εκπαίδευσης και την ενορχηστρωμένη υποταγή της στις σύγχρονες οικονομικές απαιτήσεις. Όσα περισσότερα γνωρίζουμε και ψυχανεμιζόμαστε τι πρόκειται να συμβεί, τόσο έχουμε μεγαλύτερο χρέος για δράση και αντίδραση. Είναι το δικό μας χρέος, η δική μας ευθύνη για το σήμερα και το αύριο της νέας γενιάς.
Αναπληρωτής Αιρετός
ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης
Θέμα 1ο : «Οι στέγες της Ελλάδας άσπρισαν…. κι ακόμη περιμένουμε βιβλία!!!»
Πλησιάζουν οι διακοπές των Χριστουγέννων και ακόμα το πρόβλημα με τα σχολικά βιβλία δεν έχει λυθεί, στις περισσότερες σχολικές μονάδες και των δύο βαθμίδων, ειδικά σε ό,τι αφορά τα πρώτα τεύχη βιβλίων και τετραδίων εργασιών. Φυσικά ούτε λόγος για τα δεύτερα, τρίτα και τέταρτα τεύχη πολλών μαθημάτων. Η σοβαρότητα την οποία επιδεικνύουν οι αρμόδιοι στην Ελλάδα φαίνεται καθημερινά και ποικιλοτρόπως στην εκπαίδευση. Ένα από τα βασικότερα κοινωνικά αγαθά που κάθε ευνομούμενο κράτος οφείλει να παρέχει δωρεάν, στην Ελλάδα του σήμερα φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός.
Το πολιτικό "έλλειμμα” ή την πολιτική τους επιλογή καλούμαστε εμείς ως εκπαιδευτικοί να το καλύψουμε με την ευαισθησία μας και την αυξημένη αίσθηση ευθύνης, μιας και απευθυνόμαστε σε μαθητές, σε νέους ανθρώπους, στο αύριο της Ελλάδας. Ποιος μπορεί να περιγράψει τα συναισθήματα που νιώσαμε ως εκπαιδευτικοί και ως άνθρωποι την ώρα που συζητούσαμε με τους γονείς των μαθητών μας για το πρόβλημα των βιβλίων και τις πιθανές λύσεις; Το μείζον ζήτημα όμως είναι ότι το πρόβλημα παραμένει και η σκληρή πραγματικότητα ότι βιώνουμε λύσεις πρόχειρες, πρόσκαιρες, "μπαλώματος”.
Δυστυχώς δεν φαίνεται φως στο τούνελ, κανείς δεν έχει απαντήσει επίσημα πότε θα λάβουν τα σχολεία όλους τους τίτλους των σχολικών βιβλίων. Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα σταματήσουν οι μαθητές μας να κάνουν μάθημα από φωτοτυπίες και από μουτζουρωμένα και σκισμένα βιβλία παλιών μαθητών. Μάλλον πως το υπουργείο παιδείας μας προετοιμάζει για την επόμενη μέρα. Για την αγορά των βιβλίων από τους εκδοτικούς οίκους και μάλιστα επιβαρύνοντας οικονομικά τους γονείς. Φαίνεται πως βρισκόμαστε μπροστά στο κύκνειο άσμα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, όχι συγκυριακά αλλά από πολιτική επιλογή της υπουργού παιδείας. Η μείωση των σχολικών επιτροπών κατά 25% επιπλέον από την προηγούμενη επιχορήγηση έχει μειώσει συνολικά την κρατική συμμετοχή περίπου 50% από πέρυσι. Όλες αυτές οι προσπάθειες των πολιτικών προϊσταμένων για αλλαγή κατεύθυνσης της εκπαίδευσης κατά τα πρότυπα της Αγγλίας, με τα κουπόνια και την ιδιωτική πρωτοβουλία να έχει τον κυρίαρχο και ρυθμιστικό ρόλο αποδεικνύουν ότι κάποιοι εκεί πάνω ονειρεύονται μια άλλη κοινωνία, με άλλο καθεστώς και άλλες κοινωνικοπολιτικές αξίες και ιδανικά. Το όνειρό τους δεν αποτελεί και δικό μας όραμα. Ο δικός μας στόχος είναι η διαμόρφωση μιας πραγματικής και ουσιαστικής δωρεάν και δημόσιας εκπαίδευσης δίχως φραγμούς και μικροπολιτικές παρεμβάσεις.
Θέμα 2ο : « Ο φόβος της δημιουργίας ενός σχολείου αμαλγάματος»
Μέσα σε ένα κοινωνικό και πολιτικό τοπίο που ευνοεί κάθε είδους αλλαγές και ανατροπές, υπάρχει ο φόβος της δημιουργίας ενός αμαλγάματος σύγχρονου και παλαιού σχολείου, θυμίζοντας μια καρικατούρα παλαιάς σχολικής ζωής με ένα τόνο "εκσυγχρονισμού” του συστήματος και της δομής της εκπαίδευσης, με κυρίαρχο δομικό συστατικό τον συγκεντρωτισμό και τον αυταρχισμό. Ένα άλλο βασικό συστατικό αυτού του σχολείου είναι η αποδυνάμωση κάθε θεσμικού οργάνου (σύλλογος διδασκόντων) που βασίζεται στις δημοκρατικές αρχές για τη λήψη αποφάσεων. Ας αναλογιστούμε πόσες πολλές προεκτάσεις θα έχει μια τέτοιου είδους μετάλλαξη, ιδιαίτερα σε ένα χώρο που σκοπός του είναι η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και η πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών που οφείλει να αναγνωρίζει τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους.
Επιτέλους ας καταλάβουν ότι η εκπαίδευση και ο πολιτισμός αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και χρειάζονται τα απαραίτητα εχέγγυα για να αποδώσουν σε μια σύγχρονη κοινωνία. Προς μια τέτοια κατεύθυνση θα βοηθούσε η σύσταση ενός ανεξάρτητου υπουργείου παιδείας και πολιτισμού, με νόμους και αποφάσεις που θα πρέπει να έχουν αυξημένη πλειοψηφία για τη χάραξη μιας ενιαίας κοινής εκπαιδευτικής πολιτικής, ανεξάρτητα από μικροκομματικές- μικροπολιτικές σκοπιμότητες και "ενοφθαλμικές” πρακτικές, που στόχο τους έχουν τον εκτροχιασμό της εκπαίδευσης και την ενορχηστρωμένη υποταγή της στις σύγχρονες οικονομικές απαιτήσεις. Όσα περισσότερα γνωρίζουμε και ψυχανεμιζόμαστε τι πρόκειται να συμβεί, τόσο έχουμε μεγαλύτερο χρέος για δράση και αντίδραση. Είναι το δικό μας χρέος, η δική μας ευθύνη για το σήμερα και το αύριο της νέας γενιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου