Το πιο ''παράξενο κουδούνι'' . . .

*Μακράκης Γιώργος, 

Αντπρόεδρος του Συλλόγου Α/βάθμιας Εκπαίδευσης
<Δ. Θεοτοκόπουλος>

Το πιο ''παράξενο κουδούνι'', έπειτα από πολλά χρόνια, αναμένεται να χτυπήσει για τους μαθητές, τους γονείς και τους Εκπαιδευτικούς την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου.

Πάντα στην επίσημη ημέρα έναρξης των σχολείων με τον καθιερωμένο αγιασμό, να κυριαρχούν τα χαρούμενα συναισθήματα και οι φωνές των παιδιών, που βρίσκουν ξανά, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, τους συμμαθητές και τους δασκάλους τους. 

Δεν μπορούμε όμως να κρύψουμε μια θλιβερή πραγματικότητα που επικρατεί στο Δημόσιο Σχολείο και που πρέπει επιτέλους να αναδειχθεί, να κατανοηθεί από την ελληνική κοινωνία και να αντιμετωπιστεί από την Πολιτεία.

Η Δημόσια Εκπαίδευση έχει πληγεί βαθύτατα από τις ανάλγητες πολιτικές του Μνημονίου και από τις αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις των τελευταίων ετών.

Το κουδούνι, λοιπόν, θα ηχεί παράξενα καθώς:

• τα Σχολεία μας δεν έχουν χρήματα ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες. Να πληρώσουν, δηλαδή, λογαριασμούς, πετρέλαιο, και υλικοτεχνικό εξοπλισμό που απαιτείται.
• στο όνομα της ορθότερης παιδαγωγικής προσέγγισης έγιναν αρκετές συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, που σε κάποιες περιπτώσεις έπρεπε να γίνουν, όμως όταν το βασικό κριτήριο είναι η περιστολή δαπανών, έχουμε τα σημερινά αποτελέσματα στο θέμα της μεταφοράς των μαθητών. Η Πολιτεία χρωστά υπέρογκα ποσά στους μεταφορείς και αυτό έχει ως συνέπεια οι γονείς να μένουν ''ξεκρέμαστοι'' για τη δωρεάν μεταφορά των παιδιών τους.
• οι δάσκαλοι που βρίσκονται καθημερινά δίπλα στα παιδιά, προκειμένου να τα μορφώσουν , να τα κοινωνικοποιήσουν και να τους μεταλαμπαδεύσουν γνώσεις προσφέροντάς τους κατάλληλα ερεθίσματα, ώστε να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους, αμείβονται με μισθούς ανέχειας και εξευτελισμού. Οι νέοι Εκπαιδευτικοί, που τις περισσότερες φορές βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους και στα πιο απομακρυσμένα χωριά των νομών της χώρας μας, λαμβάνουν 600 και 700 ευρώ. Επομένως, γίνεται κατανοητό πως ένας Εκπαιδευτικός κυριολεκτικά δεν μπορεί να επιβιώσει,  καθώς ο μισθός του όχι μόνο εξανεμίζεται, αλλά πολλές φορές χρειάζεται και δανεικά για να καλυφθούν οι τρέχουσες υποχρεώσεις(ενοίκιο, βενζίνη, λογαριασμοί, φαγητό, χαράτσια κλπ....)   
• τα τελευταία χρόνια με ''αρχηγό'' την κ. Διαμαντοπούλου(πρώην Υπ.Παιδείας) ξεκίνησε η μεθόδευση και η στοχοποίηση του Εκπαιδευτικού. Κατήργησε την μετεκπαίδευσή μας, κατήργησε την προσμέτρηση της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών,  το επίδομα θέσης σε προϊσταμένους σχολείων που είναι αναπληρωτές, διέγραψε από το χάρτη τα ολοήμερα σχολεία στην ύπαιθρο.  Η πρώην Υπουργός έχει άξιο συνεχιστή τον κ. Αρβανιτόπουλο, καθώς συνεχίζει με την ίδια τακτική και συνταγή. Συγκεκριμένα, προσπαθεί εντέχνως να περάσει στη κοινή γνώμη πως ο Εκπαιδευτικός ευθύνεται για την υποβάθμιση του Δημοσίου Σχολείου και  κατά συνέπεια πρέπει να αυξηθεί το εκπαιδευτικό ωράριο και πως πρέπει να αξιολογηθεί τιμωρητικά. Αυτή η πολιτική δημιουργεί έναν Εκπαιδευτικό χωρίς κίνητρα και ψυχολογικά καταρρακωμένο.

Όπως δοκιμάζεται η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών από την οικονομική κρίση, έτσι δοκιμάζεται και ο Εκπαιδευτικός. Σ αυτή τη συγκυρία, οι Εκπαιδευτικοί χρειάζονται τη συμπαράσταση της ελληνικής κοινωνίας για έναν αγώνα που θα διεκδικεί τα στοιχειώδη, προκειμένου τα Σχολεία να είναι βιώσιμα και οι δάσκαλοι να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια. 

Τέλος, όλοι πρέπει να γνωρίζουν πως, όσο και αν η κυβέρνηση του Μνημονίου μας αγνοεί, εμείς δεν θα εγκαταλείψουμε τα παιδιά, αλλά δεν θα εγκαταλείψουμε και τον Αγώνα για πραγματική Δημόσια Εκπαίδευση και μισθούς αξιοπρέπειας.