Ελλάς, οι απεργίες σου . . .

*Μακράκης Γιώργος-Νέος Εκπαιδευτικός

Ήρθε το καλοκαίρι κι ένας ευκατάστατος ξένος με την οικογένειά του αποφασίζουν να έρθουν στην Ελλάδα για διακοπές. Σίγουρα, θα έχουν συλλέξει πληροφορίες για τη χώρα μας. Φυσικά, θα έχουν ακούσει ότι είναι η μητέρα της δημοκρατίας με τον πλούσιο πολιτισμό, το φυσικό κάλλος, τα πολυάριθμα νησιά και τις αμέτρητες παραλίες. Φτάνουν, λοιπόν, από ένα μακρύ ταξίδι με το αεροπλάνο στην Αθήνα. Πρώτος προορισμός θα είναι η Ακρόπολη. Όσο πλησιάζουν προς το ιστορικό μνημείο τόσο περισσότερο λαχταρούν να δουν και να διαπιστώσουν με τα ίδια τους τα μάτια τι κάνει την Ακρόπολη τόσο ξεχωριστή.! Δυστυχώς, όμως, μια δυσάρεστη έκπληξη τους περιμένει...οι υπάλληλοι απεργούν και συνάμα ένα άλλο σωματείο εργαζομένων έχει αναρτήσει ένα τεράστιο σε όγκο πανό που σκεπάζει την ομορφιά του μνημείου!
Η οικογένεια των τουριστών, αφού δεν κατάφεραν να δουν την Ακρόπολη αναχωρούν για το λιμάνι καθώς το απόγευμα θα ταξιδέψουν σε κάποιο από τα νησιά της Ελλάδας.
Δε γνώρισαν την αρχαία Αθήνα αλλά τουλάχιστον θα γευτούν τις όμορφες παραλίες και τη γαλήνια νησιωτική ζωή....ΩΧ! Άλλη μια αναπάντεχη έκπληξη τους περιμένει στο λιμάνι...ορισμένοι ναυτεργάτες-συνδικαλιστές (ελάχιστοι στον αριθμό) έχουν κλείσει τις εισόδους προς τα πλοία! Σήμερα δεν ταξιδεύει κανείς!!!
Η ξένη οικογένεια αρχίζει να απελπίζεται...βρίσκεται ωστόσο η ιδέα να ενοικιάσουν ένα αυτοκίνητο και να κάνουν βόλτα στην πρωτεύουσα της χώρας μας. Ενοικιάζουν, λοιπόν, το αυτοκίνητο και πηγαίνουν στο πρατήριο καυσίμων για να προμηθευτούν βενζίνη...λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο! Οι πρατηριούχοι απεργούν αλλά και ανοιχτά να ήταν δε θα είχαν βενζίνη, καθώς απεργούν και οι οδηγοί φορτηγών που προμηθεύουν τα πρατήρια με καύσιμα!
Η συμπαθητική οικογένεια απελπίστηκε τόσο πολύ που αποφάσισε να ακυρώσει τις διακοπές της στην Ελλάδα...στο αεροδρόμιο, όμως, μαθαίνουν ότι η πτήση, για την επιστροφή στην πατρίδα τους, θα καθυστερήσει αρκετά διότι οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας πραγματοποιούν λευκή απεργία!
Τελικά, η συγκεκριμένη οικογένεια τουριστών σίγουρα δε φεύγει με τις καλύτερες αναμνήσεις από τη χώρα μας και σίγουρα δε θα το συστήνει σε άλλους να μας επισκεφτούν! Δεν κατάφερε να θαυμάσει τα τοπία και τις ομορφιές μας αλλά εντυπωσιάστηκε οπωσδήποτε από την <<αγωνιστικότητα των Ελλήνων>>..!!!


Μέσα από την τραγελαφική, με αρκετές δόσεις υπερβολής, πρόχειρη ιστορία δημιουργείται αυτόματα ο εξής προβληματισμός: Η έννοια της απεργίας στην Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί ένα ιερό δικαίωμα του οποιουδήποτε κλάδου εργαζομένων για να προφυλάξει τα δικαιώματά του και να διεκδικήσει ή έχει αλλοιωθεί το πραγματικό της περιεχόμενο; Μήπως η απεργία έχει μεταλλαχθεί κάτι σαν χόμπι ή μόδα μιας ορισμένης φατρίας εργαζομένων που έχουν υπονομεύσει την έννοια και το πνεύμα του συνδικαλισμού γενικότερα και της απεργίας ειδικότερα;

Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, όπου θίγονται κατακτήσεις και δικαιώματα (μισθοί, συντάξεις, θέσεις εργασίας) είναι απόλυτα αναγκαίο τα συνδικαλιστικά κινήματα να αντιδράσουν, να φωνάξουν και να απεργήσουν. Η κάθε απεργία, ωστόσο, όταν αποφασίζεται και πραγματοποιείται από ένα κλάδο εργαζομένων πρέπει να έχει προσδιοριστεί ο σκοπός, να έχουν οριοθετηθεί οι στόχοι της και να εκδηλωθεί με τρόπο που να μη θίγει τα συμφέροντα άλλων εργαζομένων.
Μόνον τότε μια απεργία, όσο κι αν διαρκέσει χρονικά, μπορεί να πετύχει τα αιτήματα που εκπροσωπεί και παράλληλα να ασκήσει θετική επιρροή στη συνείδηση του απλού κόσμου.

Εν κατακλείδι, λοιπόν, πρέπει ορισμένοι, που έχουν κάνει κατάχρηση των αναφαίρετων δικαιωμάτων των εργαζομένων και έχουν αποσαθρώσει το νόημα του συνδικαλισμού, να κατανοήσουν πως η απεργία δεν είναι συντεχνιακή μόδα αλλά πράξη δημοκρατικής ευθύνης για την υποστήριξη των συμφερόντων των εργαζομένων.