Το στοίχημα του "Νέου Νεοέλληνα"

* Μακράκης Γιώργος - Νέος Εκπαιδευτικός

Μόλις ο κύκλος της μαύρης επταετίας(1967-1974)για την Ελλάδα είχε κλείσει οριστικά ξεκίνησε η λεγόμενη Μεταπολιτευτική περίοδος ,γεμάτη όνειρα και προσδοκίες για τον ελληνικό λαό. Μια νέα γενιά τότε, "η γενιά του Πολυτεχνείου", που έγινε πρότυπο ζωής και κουλτούρας για πολλούς νέους ανθρώπους, κατόρθωσε να αναδειχθεί και να καθιερωθεί στην πολιτική σκηνή του τόπου. Η ελληνική κοινωνία πίστεψε πως οι τότε νέοι της αντίστασης και των αγώνων για δημοκρατία και ελευθερία θα μπορέσουν πια ως ώριμοι πολίτες και πολιτικοί να οδηγήσουν τη χώρα στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ευημερία.

Δυστυχώς, όμως, εκείνη η γενιά διέψευσε πρώτα απ' όλα τον ίδιο της τον εαυτό, τις αξίες και τα ιδανικά της, με τα οποία αναρριχήθηκε στην πολιτική εξουσία. Διέψευσε και τον ελληνικό λαό που για σαράντα περίπου χρόνια την στήριξε. Η συγκεκριμένη γενιά ποτίστηκε από τη μέθη της εξουσίας, γαντζώθηκε πάνω σ' αυτή και πλέον ο καθένας λειτουργούσε για τον εαυτό του.
Η χώρα της "δημοκρατίας" έγινε η χώρα της "πελατειακής δημοκρατίας", η χώρα της λαμογιάς, της μίζας, της αναξιοκρατίας, της ανομίας και του ψεύτικου νεοπλουτισμού. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας πέρασε σε κάθε πολίτη(πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις)και μετουσιώθηκε ως αντίληψη και στάση ζωής. Ήταν θέμα χρόνου, λοιπόν, το πότε θα καταρρεύσει το συγκεκριμένο σύστημα που κατά συνέπεια θα οδηγούσε τη χώρα στο τέλμα. Δηλαδή, στη χρεοκοπία, στη θεσμική και αξιακή κρίση. Αυτή η ώρα έφτασε. Η "γενιά του Πολυτεχνείου" παραδίδει στις επόμενες μια χρεοκοπημένη χώρα.

Τα ερωτήματα λοιπόν που τίθενται είναι απλά : Εμείς τι κάνουμε; Αποδεχόμαστε τη νέα πραγματικότητα; Μένουμε θεατές των εξελίξεων ή πρωταγωνιστές των αλλαγών;


Θεωρώ ότι η σημερινή νέα γενιά πρέπει να δώσει το δικό της στίγμα. Να γίνει η δύναμη των ριζικών μεταρρυθμιστικών ανατροπών που απαιτείται να γίνουν στη χώρα μας. Να συμβάλλει στην αναδόμηση ενός νέου πιο υγιούς και αξιόπιστου πολιτικού συστήματος. Να εκφράσει μια νέα αντίληψη και μια διαφορετική στάση ζωής.

Εδώ κρύβεται το στοίχημα του ''Νέου Νεοέλληνα", είναι το στοίχημα της αλλαγής νοοτροπίας και κουλτούρας. Είναι η χάραξη μιας κόκκινης γραμμής με το παρελθόν. Η νέα γενιά καλείται να επιδείξει υπευθυνότητα, ρεαλισμό και συνάμα ένα αξιόπιστο όραμα απέναντι στις προκλήσεις του μέλλοντος. Να ορίσει ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης για τη χώρα. Μια νέα έντιμη σχέση μεταξύ πολιτικού συστήματος και πολίτη.

Η ισονομία, η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη να είναι έννοιες αυτονόητες και όχι προνόμια μιας συγκεκριμένης κάστας. Ο δρόμος είναι δύσκολος καθώς απαιτούνται αρκετές θυσίες, όμως πρέπει να επιδείξουμε ευσυνειδησία, αλλά αυτό φυσικά υπό δύο προϋποθέσεις :

Όλοι εκείνοι που λεηλάτησαν το δημόσιο χρήμα και πλούτισαν σε βάρος του ελληνικού λαού δε νοείται να μην απολογηθούν και να μην κριθούν από την ελληνική δικαιοσύνη.

Οι θυσίες που απαιτούνται να καταμεριστούν δίκαια και ισότιμα σε όλους τους πολίτες.